Mężczyzna już wcześniej katował swoją kobietę. Uporczywe znęcanie fizyczne i psychiczne nad partnerką, a później żoną, trwało ponad dwa lata.
- Policjanci z rudzkiej czwórki zatrzymali 24-latka podejrzanego o znęcanie się psychicznie i fizycznie nad żoną, złamanie wcześniejszego zakazu kontaktowania, grożenie i uporczywe nękanie. Rudzianin był już wcześniej zatrzymywany za znęcanie się nad rodziną i wówczas prokurator objął go policyjnym dozorem oraz wydał zakaz kontaktowania się z żoną - podaje asp. szt. Arkadiusz Ciozak z KMP w Rudzie Śląskiej.
Jak się okazało, choć para się rozstała - mężczyzna nie przyjmował jej odejścia do wiadomości. Tragedia kobiety ciągnęła się nadal. Od minionego grudnia do sierpnia. Wreszcie nie wytrzymała i powiadomiła policję.
- Sprawca nie dość, że nie stosował się do decyzji prokuratora, to jeszcze dręczył i nachodził ofiarę. Wczoraj usłyszał kolejne zarzuty i został doprowadzony do sądu. Tam zapadła decyzja o tym, że podejrzany 24-latek spędzi najbliższe miesiące w areszcie. Dla dobra pokrzywdzonej izolacja sprawcy była koniecznością. Teraz, do czasu zakończenia postępowania, rudzianin będzie czekał za kratkami. Grozi mu nawet 5 lat więzienia - dodaje Ciozak.
Zero tolerancji dla domowych oprawców!
Policja apeluje - nie toleruj! Przemoc w rodzinie nie jest sprawą prywatną, jest przestępstwem ściganym przez prawo. Wykorzystywanie, bicie i krzywdzenie osób bliskich, jest tak samo zabronione, jak przemoc wobec obcych.
Reaguj! Przemoc domowa rzadko jest jednorazowym incydentem. Jeżeli wobec sprawcy nie podejmie się natychmiastowych, stanowczych działań - przemoc się powtórzy.
Powiadom! Jeżeli wiesz, że osobie z twojego otoczenia dzieje się krzywda, nie czekaj! Powiadom Policję, Straż Miejską lub najbliższy Ośrodek Pomocy Społecznej.
Aby skutecznie przeciwstawić się agresji, należy przełamać strach i pozwolić sobie pomóc. Każda osoba, która padła ofiarą przemocy, może liczyć na wsparcie policjantów oraz innych placówek. Ważne, aby na przemoc domową reagowali także sąsiedzi oraz bliscy ofiar. To pomoże odpowiednim podmiotom skutecznie działać. Bierne przyglądanie się sytuacji na pewno nic nie zmieni, a jeden sygnał może pomóc uniknąć tragedii.
Syndrom sztokholmski, to nie filmowy wymysł!
Termin ten pojawił się w 1973 roku, po napadzie na bank w Sztokholmie i wzięciu zakładników. Po sześciu dniach przetrzymywania u zakładników wytworzyła się swoista więź z bandytami. Po uwolnieniu składali zeznania w obronie napastników, a jedna z zakładniczek... zaręczyła się ze swoim oprawcą! Brzmi znajomo?
Z syndromem sztokholmskim możemy również mieć do czynienia w małżeństwie czy w związku. Dzieje się tak w sytuacji, gdy wobec jednego z partnerów druga osoba stosuje przemoc fizyczną, psychiczną lub seksualną bądź dopuszcza się nieustannych zdrad. Ofiara będąca w toksycznym związku z kolei usprawiedliwia zachowania partnera, stara się tłumaczyć jego postępowanie. Izoluje się od innych osób, staje się całkowicie zależna od partnera i jednocześnie niezdolna do zakończenia toksycznej relacji.
Jakie są objawy syndromu sztokholmskiego?
Zdaniem naukowców, aby wytworzył się syndrom sztokholmski, konieczne jest wystąpienie następujących okoliczności:
- brak możliwości ucieczki lub przekonanie o jej braku,
- izolacja od innych osób,
- odruchy życzliwości napastnika,
- poczucie zagrożenia ze strony kata.
Ofiara doświadczająca syndromu sztokholmskiego:
- zaprzecza, że jest krzywdzona,
- bagatelizuje zachowania swojego oprawcy,
- stara się tłumaczyć, usprawiedliwiać i racjonalizować zachowania oprawcy zarówno przed innymi, jak i przed sobą,
- ukrywa dowody wskazujące na niekorzyść oprawcy,
- odmawia składania zeznań przeciwko swemu oprawcy,
- odczuwa pozytywne emocje wobec oprawcy,
- niekiedy uważa, że zasługuje na to, co ją spotkało,
- jest niezdolna do ucieczki,
- negatywnie reaguje na osoby, które chcą udzielić jej pomocy.
Leczenie syndromu sztokholmskiego jest skomplikowanym i długotrwałym procesem. Przede wszystkim nie należy stosować presji ani nacisków na osoby doświadczające syndromu. Ogromną rolę odgrywa wsparcie bliskich osób, cierpliwość i zrozumienie. Niemniej brak reakcji może doprowadzić do tragedii.
(źródło informacji o syndromie sztokholmskim: DOZ.PL)
Przemoc w rodzinie jest przestępstwem!
Polskie prawo ściga sprawców przestępstw przeciwko osobom bliskim m.in. za:
- znęcanie się fizyczne lub psychiczne nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny (art. 207 Kodeksu Karnego);
- uderzenie człowieka lub naruszenie jego nietykalności cielesnej w inny sposób (art. 217 k.k.);
- pozbawienie człowieka wolności (art. 189 k.k.);
- grożenie innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona (art. 190 k.k.);
- wzbudzanie u innej osoby uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia lub naruszenie jej prywatności poprzez uporczywe nękanie (art. 190a § 1 k.k.);
- utrwalanie wizerunku nagiej osoby lub osoby w trakcie czynności seksualnej, przez użycie wobec niej przemocy, groźby bezprawnej lub podstępu, albo rozpowszechnienie wizerunku nagiej osoby lub w trakcie czynności seksualnej bez jej zgody (art. 191a k.k.);
- doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem (zgwałcenie) oraz doprowadzenie w ten sam sposób innej osoby do poddania się innej czynności seksualnej lub wykonania takiej czynności (art. 197 k.k.); Przestępstwo to popełnia również małżonek, który dopuszcza się zgwałcenia współmałżonka!
- spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci: pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia bądź innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej lub znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała (art. 156 k.k.);
- spowodowanie naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, w wyniku którego pokrzywdzonym jest osoba najbliższa (art. 157 § 1 i 2 k.k.);
- uporczywe uchylanie się od wykonania ciążącego z mocy ustawy lub orzeczenia sądowego obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby i przez to narażanie jej na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych - uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego (art. 209 k.k.);
- porzucenie wbrew obowiązkowi troszczenia się o małoletniego poniżej lat 15 albo o osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny (art. 210 k.k.);
- uprowadzenie lub zatrzymanie małoletniego poniżej lat 15 albo osoby nieporadnej ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru (art. 211 k.k.);
- obcowanie płciowe z małoletnim poniżej lat 15 lub dopuszczenie się wobec takiej osoby innej czynności seksualnej lub doprowadzenie jej do poddania się takim czynnościom albo do ich wykonania (art. 200 k.k.).
Jeśli jesteś świadkiem przemocy w rodzinie – Zareaguj! Nie bądź obojętny! Miej odwagę pomóc osobom doznającym przemocy! PAMIĘTAJ! Sprawca przemocy wobec osób bliskich, gdy czuje się bezkarny, będzie dalej stosował przemoc, bez względu na składane obietnice.
