Podsumowanie wyborów w Rudzie Śląskiej. Oto zwycięzcy i przegrani po pierwszej turze

Do rozstrzygnięcia wyborczego wyścigu o stanowisko prezydenta Rudy Śląskiej pozostały nam jeszcze niemal dwa tygodnie (II tura odbędzie się 25 września), ale już teraz można pokusić się o wskazanie zwycięzców i przegranych dotychczasowej rywalizacji.

Największym wygranym jest oczywiście Michał Pierończyk, który w przedwyborczych sondażach miał trzecie miejsce w stawce (za plecami Marka Wesołego i Krzysztofa Mejera), a w rzeczywistości zdystansował ich obu uzyskując 36 proc. głosów. Jego przewaga nad Mejerem wyniosła ponad 3000 głosów, co automatycznie czyni go faworytem drugiej tury.

Wygranym jest także Krzysztof Mejer, który o włos (a dokładnie o 141 głosów) wyprzedził Marka Wesołego, awansując tym samym do drugiej tury głosowania. Wygrana może mieć jednak gorzki posmak, bo po pierwsze Mejer przystąpi do niej ze sporą stratą do rywala, a po drugie wydaje się, że to akurat nie jest ten rywal, który by Mejerowi najbardziej pasował w kontekście drugiej tury. Łatwiej by mu było rywalizować z Markiem Wesołym, licząc na przechwycenie części elektoratu Pierończyka.

Mały sukces odniosła też rudzka Platforma Obywatelska, która może pogratulować sobie „dobrego nosa”. Lokalni działacze tej partii postawili na Pierończyka, co może otwierać też pole do nowego otwarcia w rudzkiej radzie miasta.

Do grona wygranych trudno natomiast zaliczyć sondażownie, które do ostatnich chwil prognozowały zupełnie inny układ pierwszej trójki aniżeli faktycznie miał miejsce. To, że sondaże rozminęły się z decyzjami wyborców wiadomo już było po exit pollach, choć i one nie do końca precyzyjnie pokazały to, co dzieje się za plecami Michała Pierończyka (finalnie różnica między Krzysztofem a Mejerem wyniosła ok. 0,4 proc. a nie kilka procent).

Największym przegranym wyborów jest oczywiście Marek Wesoły. Poseł PIS starał się jak mógł uciec od partyjnego szyldu, ale najwyraźniej ta sztuka mu się nie udała. Inna sprawa, że sama partia też nie ułatwiała tego zadania. Słynne wystąpienie prezesa Jarosława Kaczyńskiego, w którym zadeklarował on pełne poparcie PiS-u dla kandydatury Wesołego było jak wskazanie „nasz ci on”.

Przegrana Marka Wesołego to zarazem przegrana PiS-u, który musi pożegnać się z marzeniami o zwiększeniu swej strefy wpływów w dużych miast (wygląda na to, że do końca obecnej kadencji samorządowej największym miastem rządzonym przez PiS-owskiego prezydenta pozostanie Stalowa Wola). Fakt, że Wesoły stracił w porównaniu do swej poprzedniej próby sięgnięcia po prezydenturę w rodzinnym mieście ok. 1/3 głosów (w 2018 r. w I turze zagłosowało na niego ponad 12,6 tys. osób) będzie niewątpliwie interpretowany jako przejaw słabnącego poparcia w Rudzie Śląskiej dla tej partii.

W gronie przegranych znalazła się część śląskich regionalistów z Henrykiem Mercikiem na czele. Za swe poparcie dla kandydatury Marka Wesołego zgarnęli olbrzymią lawinę krytyki w swoich własnych szeregach. Przyszło im wysłuchać zarzutów o zdradę idei regionalizmu i apeli o odejście na polityczną emeryturę, a na dokładkę ich kandydat zakończył rywalizację na pierwszej turze. Czyli dostali „po głowie” za nic.

Równie kiepskiego nosa do udzielania poparcia miała grupa byłych prezydentów oraz wiceprezydentów Rudy Śląskiej (w gronie tym znalazł się m.in. Andrzej Stania i Edmund Sroka), którzy publicznie postawili na Wesołego i teraz zostali z tym poparciem jak Himilsbach z angielskim.